POLÍTICAS SOCIAIS
A diagnose prodúcese na adolescencia por mor da ausencia da primeira menstruación. As mulleres diagnosticadas coa síndrome de Rokitansky enfróntanse a unha dura reconstrución persoal, emocional e psicolóxica condicionada pola necesidade de asimilación e aceptación da enfermidade. O proceso non é doado. Non sempre reciben o apoio psicolóxico necesario nin as solucións oportunas que lles permitan poder levar unha vida sexual libre, natural e normalizada. Por iso, é importante unha abordaxe multidisciplinar, con equipos médicos que conten con persoal especializado (xinecólogos, endócrinos, psicólogos…), cunha diagnose que incida tanto nos aspectos biolóxicos como na dimensión psicolóxica da enfermidade.
A Asociación para o Apoio a Mulleres na Aceptación do Rokitansky (A.M.A.R. Rokitansky), é unha entidade nacida en 2009, onde as mulleres que padecen esta enfermidade poden atopar apoio e coñecer a experiencia doutras afectadas. Tamén existen grupos pechados en redes sociais, e testemuñas directas de mulleres que padecen a enfermidade, como a de Ana Souto, que foi quen solicitou a colaboración do concello para a difusión e visibilización do síndrome de Rokitansky.
O Concello de Santiago súmase ao Día Internacional da síndrome de Rokitansky, que afecta a 1 de cada cinco mil mulleres no mundo
18/02/2021 O Concello de Santiago, a través das concellarías de Políticas Sociais e Saúde, de Políticas de Igualdade, e de Mocidade súmase ao Día Internacional da síndrome de Rokitansky, que se celebra o 19 de febreiro, coa información e visiblización desta enfermidade que afecta a unha de cada 5.000 mulleres no mundo.
As mulleres que sofren esta enfermidade, simbolizada nunha orquídea, nacen cunha serie de malformacións no seu aparato reprodutor que afectan ao útero e á vaxina, principalmente. Algunhas nacen con ausencia de útero e outras presentan un útero infantil. No caso da vaxina, hainas que nacen cun conduto vaxinal de poucos milímetros e outras de escasos centímetros, aínda que tamén existen casos de mulleres nas que o conduto vaxinal non se ve afectado. A Rokitansky Tipo I só afecta o aparato reprodutor, mentres que o Tipo II tamén implica a ausencia dun dos dous riles, ademais doutras complicacións nefrolóxicas.A diagnose prodúcese na adolescencia por mor da ausencia da primeira menstruación. As mulleres diagnosticadas coa síndrome de Rokitansky enfróntanse a unha dura reconstrución persoal, emocional e psicolóxica condicionada pola necesidade de asimilación e aceptación da enfermidade. O proceso non é doado. Non sempre reciben o apoio psicolóxico necesario nin as solucións oportunas que lles permitan poder levar unha vida sexual libre, natural e normalizada. Por iso, é importante unha abordaxe multidisciplinar, con equipos médicos que conten con persoal especializado (xinecólogos, endócrinos, psicólogos…), cunha diagnose que incida tanto nos aspectos biolóxicos como na dimensión psicolóxica da enfermidade.
A Asociación para o Apoio a Mulleres na Aceptación do Rokitansky (A.M.A.R. Rokitansky), é unha entidade nacida en 2009, onde as mulleres que padecen esta enfermidade poden atopar apoio e coñecer a experiencia doutras afectadas. Tamén existen grupos pechados en redes sociais, e testemuñas directas de mulleres que padecen a enfermidade, como a de Ana Souto, que foi quen solicitou a colaboración do concello para a difusión e visibilización do síndrome de Rokitansky.